Sličnu senzaciju kao i Andaluzijski pas, ali još veći skandal i zabranu, izazvao je njegov sledeći samostalno režirani film "Zlatno doba" (1930.) u kome se sadržaji iz prvenca obogaćuju ciničnom kritikom građanstva. Pojavom zvučne tehnologije menja poetiku filma, ali Bunuel ostaje i dalje opsednut nadrealizmom.


Film započinje snimcima života škorpiona. Slede prizori dvojice izgladnelih bandita na stenovitoj morskoj obali, potom ceremonija postavljanja temeljnoga kamena grada Rima, koju prekida pokušaj vođenja ljubavi jednog para. Nakon što ih razdvoje, muškarac zamišlja devojku čiji otac, markiz, organizuje primanje u svojoj vili. Tamo dolazi do niza čudnih događaja...

Buñuelov prvi samostalno režirani film za središnji interes ima manifestacije seksualnih nagona i želja, čije ostvarenje kontinuirano onemogućavaju obrasci buržoaskog društva. Prožet erotikom (npr. čuvena scena žene koja siše palac kipa) i uzdižući koncept »lude ljubavi« (l’amour fou), film otvoreno ironizuje i kritikuje hrišćanske dogme i samu instituciju Crkve (počevši od kadrova kostura u biskupskoj odeći do završne scene orgije – s asocijacijama na De Sadea – u kojoj jedan lik učestvuje odjeven u Hrista) ali i građanski poredak, posebno ravnodušnost njegovih pripadnika, predstavljajući seksualnost i nadrealističku simboliku kao sredstva subverzije tog poretka. Ujedno i prvi rediteljev film u kome se uz nadrealističke komponente javljaju i one realističke – veće jedinstvo radnje, vremena i mesta (usprkos temeljno fragmentarnoj, disjunktivnoj strukturi) te precizno slikanje mentaliteta, realizovan je zahvaljujući finansijskoj potpori vikonta de Noaillesa (koji je bio mecena i J. Cocteaua i Mana Raya).
Isprva odobren za prikazivanje, izazvao je proteste Crkve i, na kraju, napade profašističkih organizacija pa je zabranjen za prikazivanje – službeno sve do 1980.


Scenario: Luis Buñuel and Salvador Dalí

Muzika: Georges Van Parys (aranžmani dela Ludwiga van Beethovena, Claudea Debussyja, Felixa Mendelssohna, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Franza Schuberta, Richarda Wagnera)

Uloge: Gaston Modot (muškarac), Lya Lys (djevojka), Max Ernst, Pierre Prévert, Caridad de Laberdesque, Lionel Salem.