"And our bodies are earth. And our thoughts are clay. And we sleep and eat with death."
21. aprila biće tačno devedeset godina od prvog prikazivanja ove, prve, ekranizacije antiratnog romana Eriha Marije Remarka "Na zapadu ništa novo". Film je dobitnik dva Oskara: za najbolji film i za najbolju režiju. 1990. film je stavljen na listu Nacionalnog registra filmova Kongresa Sjedinjenih Država kao kulturni, istorijski i estetski značajan. Na prvoj listi Američkog filmskog instituta iz 1998, 100 Years...100 Movies, nalazi se na 54. mestu. Deset godina kasnije, na listi deset najboljih američkih epskih filmova rangiran je na sedmom mestu.
Film je proša izuzetno dobro kod američke publike. Međutim, uprkos snažne antiratne poruke (inače svojstvene svim romanima E. M. Remarka) svet ga nije primio raširenih ruku. Upravo zbog te poruke (ali i zbog anti-nemačkog stava) Adolf Hitler i njegova Naconalsocijalistička stranka, kao i ostali desničarski krugovi u Njemačkoj nisu ga dočekali sa oduševljenjem. Prvi put je prikazan 4. decembra 1930. u Berlinu, ali zahvaljujući snažnoj nacističkoj kampanji nemačke su vlasti zabranile film već 11. decembra 1930. Film je konačno prikazan u Nemačkoj, 25. aprila 1952. u Kapitolskom kazalištu u zapadnom Berlinu.
Između 1930. i 1941. film je bio zabranjen u državi Viktorija, Australija, za razliku od drugih delova kontinenta gde se slobodno prikazivao dok je u isto vreme Remarkova knjiga bila zabranjena. Film je takođe bio zabranjen u Italiji i Austriji 1931. (zabrana je službeno podignuta tek osamdesetih godina prošlog veka). U Francuskoj zabrana prikazivanja ukinuta je tek 1963.
Spomenula bih još izuzetnu tehniku snimanja filma koja približava gledaoca svakoj sceni i čini ga učesnikom u zbivanjima. Ne sećam se da sam to još negde videla.
Ako želite film za razonodu ovaj to sigurno nije.
#1 
