Većina filmova koji govore o njemu suštinski je pogrešna.
U religiji koja potpuno okrenula leđa rečenici "lakše je kamilu provući kroz iglene uši, nego bogataša uvesti u carstvo nebesko" (ustvari,iznenađen sam da neki papa ili sličan velikodostojnik nije zvanično izbacio tu rečenicu iz biblije; budite sigurni da se ona u ovom filmu čuje i to iz usta samog isusa Hrista, koji ju je, siguran sam, izgovorio i u Bibliji), filmovi o
Isusu su uglavnom pretrpani detaljima koji samo prepričavaju ono, što ima manje efekta od Biblije.
Čak i verzija Martina Skorsezea, Poslednje Hristovo iskušenje, pati od toga. Mada je, uprkos nedostacima, snažnija od većine filmova koji se bave istim događajima.
Ne shvatam zašto je Pjer Paolo Pazolini, koji je bio marksista, homoseskualac i ateista, snimio ovaj film.
Ali uprkos razlozima, ispostavilo se da je to veliko remek-delo. Niko nikada (bar za moje znanje) nije ni pokušao da postavi tu priču na pravo mesto.Likovi u njemu su semitski i srednjeistočnjački, za razliku od anglosaksonskih glumačkih ekipa svih ostalih filmova o Isusu, pa čak i samo religioznih.
Takođe, u glumačkim postavama sastavljenim od glumaca amatera, uključujući tu i Pazolinijevu rođenu majku koja je glumila Mariju u poznijim godinama, nije bilo nijednog lepog lica, sem možda glumice koja je igrala mladu Mariju; ona je
zaista lepa. Ta lica i tela su realna: neprivlačna, gruba i ispijena. Zubi im nisu pravi i beli, već krivi i tamni kakve su ljudi sigurno imali pre pojave zubara. Odeća nije lepa, već obična i iznošena. Samo najbogatiji su imali novca
za boju za odeću. Pazolini je, takođe, odustao i od tradicionalnog izgleda Isusa Hrista. Lice mu je ostavio slično, samo manje čupavo, dok je odbacio dugu kosu i ostavio mu kratku, kakva se nosila u to vreme. Slika dugokosog Isusa je sinkrezija,
tj. mešavina religija; taj lik je preuzet sa strogrčkih slika Bahusa, boga vina.
Taj rezultat je najbolji i najtačniji što može da bude. Sa Pazolinijevim ličnim ubeđenjima gledalište ne mora da se oseća kao da sluša propoved. Hrišćani, samo ako nisu toliko glupi da je Isus bio ANGLOSAKSONAC, biće ganuti do suza. Nevernicima (bar onim kojima se film dopadne) svideće se predivna klasična muzika (uključujući,čudno, muziku Prokofjeva iz Ajnštajnovog Aleksandra Nevskog), odlični glumci,na čelu sa onim koji glumi Hrista (čuo sam da je on kamiondžija-marksista) i divno jednostavna Pazolinijeva režija, kao savršena mešavina italijanskog neorealizma i francuskog novog talasa.
Sa IMDb Preveo Lapidus
#1 
