Scenario i režija: Ljubiša Kozomara, Gordan Mihić
Muzika: Zoran Hristić
Snimatelj: Jerzy Wojcik
Scenografija: Vladislav Lašić
Kostimografija: Divna Jovanović

Glumci:
Slobodan Perović, Milan Jelić, Jelisaveta Sablić, Severin Bijelić

Radi se o priči o ostarjelom boksaču Đuki koji zajedno sa svojom bandom propalih ”narodnih umetnika“ (baletanom i balerinama) tumara gradskom periferijom, te vara, krade, a povremeno i ubija. Njihova je egzistencija svedena na puko preživljavanje, a ideja je podcrtana karikiranim glumačkim nastupima koji povremeno oponašaju glasanje i kretanje ptica iz naslova. Pa iako se nadovezuje na konkretne socijalne probleme, oronula predgrađa iz filma simbolički predstavljaju i periferiju ljudskog duha u kojoj moralni zakoni više ne vrijede, a zločin postaje simptom njihova raspada. Tematizirajući dezintegraciju društvenih normi i ljudskosti svojih likova, film povremeno zalazi u područje groteske i apsurda, što je posebno izraženo u zadnjoj sceni u kojoj se brišu granice između sna i jave, života i smrti. Unatoč naglašenom pesimizmu,