Film nas vraća na sam početak Drugog svetskog rata, kad je Amerika stajala sa strane i gledala kako nacizam i fašizam šamaraju Europu i kad ju je trebalo malo pogurnuti, osvestiti, prenuti iz sna. Taj je deo solidno izveo stari majstor Hitchcock, snimivši zanimljiv triler koji je nacistički bog propagande Goebbels navodno nazvao "remek-delom propagande, prvoklasnim ostvarenjem koje će bez sumnje ostvariti određen utisak na široke mase ljudi u neprijateljskim zemljama".

Ljutit što ne dobiva tražene odgovore od svojih dopisnika o prijetećem ratnom sukobu u Europi, glavni urednik New York Globea odlučuje u uzavrelu atmosferu predratne napetosti poslati slabo upućenog ali praktičnog i predanog novinara (Joel McCrea) koji, uskoro po svom dolasku, ne samo da se zaljubi, nego i otkrije sneaky plan grupe zaverenika koji od otetog nizozemskog diplomate žele izvući informacije koje bi, kad rat konačno izbije, postale izuzetno vredne...

Strani dopisnik možda je malo naivan i očigledno programatski snimljen (Kao da su svetla svuda pogašena… osim u Americi. Ostavite ta svjetla upaljena.), ali je svejedno uzbudljiv i pametan, s mnogim zanimljivim detaljima koji na prvo gledanje možda uspeju i promaknuti. Interesantan špijunski triler snimljen u samo predvečerje rata američku premijeru doživeo je samo nedelju dana pre bombardovanja Londona, a da je stigao u pravo vreme i pogodio opštu atmosferu među narodom potvrđuje i šest nominacija za Oscara.

Sigurno nije Hičkokovo najbolje ostvarenje ali i dalje drži napetost i što se tiče same režije nema mnogo zamerki. Scena atentata je jedna od najpoznatijih Hičkokovih scena.