19. oktobra 1862. godine rodio se se francuski hemičar i industrijalac Ogist Limijer, koji je sa bratom Lujem napravio prvu filmsku kameru.
Braća Ogist i Luj Limijer otkrili su postupak snimanja u prirodnim bojama, a u pariskoj kafani “Grand kafe”  28. decembra 1895. godine priredili su prvu filmsku premijeru u svetu – “Ulazak voza u stanicu”, “Hranjenje bebe”, “Poliveni polivač” i “Radnici izlaze iz fabrike”. Prva publika brojala je 35 znatiželjnih građana koji su premijeru pratili po ceni od jednog franka.
Inače, ovaj datum se smatra rođendanom filma kao i početkom filmske industrije. Braća Limijer, očevi filma, zakoračili su u jedan oblik stvarnosti, pa se zato kaže da su njihovi snimci preteča dokumentarnom filmu.
Njihov prvi film “Radnici izlaze iz fabrike“ , skoro da bismo mogli nazvati reklamnim filmom. Radnice sa širokim suknjama i šeširima ukrašenim perjem, radnici koji guraju svoje bicikle i danas toj jednostavnoj sceni daju draž naivnosti. Ti filmovi predstavljaju na neki način i socijalni dokument o načinu života iz tog vremena.
Film pod nazivom “Dolazak voza u stanicu“ gde je autor iskoristio sve mogućnosti objektiva da bi postigao veliku oštrinu u dubini. Najpre se vidi u opštem planu cela stanica a zatim se pojavljuje na horizontu crna tačka koja ubrzo postaje sve veća i veća dok na kraju ne ispuni ceo ekran jurnuvši pravo na gledaoce. Sa montažnog stanovišta upotrebljeni su svi planovi kojima se i danas služimo u filmu.
Njihov sledeći film “Hranjenje bebe” prikazuje dobroćudnog oca Ougusta i njegovu suprugu kako uživaju  u posmatranju i hranjenju njihovog deteta kašicom. Scena je prikazana u srednje krupnom planu pa gledaoci mogu dobro uočiti izraze njihovih lica.
“Poliveni polivač“ je prvi Limijerov film koji je snimljen sa scenarijem u kom se nazire primesa umetničkog. Limijeri su postali veoma značajni snimatelji kada su zabeležili 1895. godine iskrcavanje učesnika kongresa o fotografiji iz broda projektujući taj snimak javnosti samo 24 sata posle snimanja pomenutog događaja.
Zapažen uspeh podstkao je Limijere na obuku većeg broja snimatelja koji su obilazili okolne države i donosili snimke sa svojih putovanja po inostranstvu prvenstveno carskih ličnosti i ministara, obezbedivši svojoj publici učestvovanje u sjaju njihovih života na do tada nepoznatom direktnom načinu. Zahvaljujući tome prvi snimci su zabeleženi i na našim prostorima među kojima i “Krunisanje Kralja Nikole II“ kao i neki snimci manastira Žiče. Kamera je postala kuriozitet i svakim danom je privlačila sve veći broj ljubitelja pokretnih slika. Sadržaj je bio snimljen bez pomeranja kamere pa je prednost bila data mizanscenu sve do otkrivanja prve panorame snimljene iz čamca u Veneciji, kada je “pokretna kamera“ reprodukovala ne pokretne objekte…